Sed plane dicit quod intellegit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Primum quid tu dicis breve? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Duo Reges: constructio interrete. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Pugnant Stoici cum Peripateticis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Quo tandem modo?: Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
In schola desinis.: Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Sedulo, inquam, faciam.: Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Quid Zeno?: Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Bork: Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Cumque ipsa virtus efficiat ita beatam vitam, ut beatior esse non possit, tamen quaedam deesse sapientibus tum, cum sint beatissimi;
Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum?
Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.
Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper
tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest
esse dissensio.

Sed fortuna fortis;

Quare conare, quaeso. Bork Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. An hoc usque quaque, aliter in vita? Et quidem, inquit, vehementer errat; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor?

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Bork Refert tamen, quo modo. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Bork Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.