Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Laboro autem non sine causa;

Is es profecto tu.
An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant.

At vero illa perfecta atque plena eorum, qui cum de hominis
summo bono quaererent, nullam in eo neque animi neque
corporis partem vacuam tutela reliquerunt.

Sed ita falsa sunt ea, quae consequuntur, ut illa, e quibus
haec nata sunt, vera esse non possint.

Nulla erit controversia.: Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Bork: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Bork: Memini vero, inquam;
Quare attende, quaeso.: At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.
Idemne, quod iucunde?: Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.
Quis enim redargueret?: Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Erit enim mecum, si tecum erit.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Audeo dicere, inquit. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Tolletur enim appetitus animi, si, ut in lis rebus, inter quas nihil interest, neutram in partem propensiores sumus, item in nobismet ipsis quem ad modum affecti simus nihil nostra arbitrabimur interesse.

Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Si longus, levis; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Hic nihil fuit, quod quaereremus.