Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim possumus hoc agere divinius? Duo Reges: constructio interrete. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Urgent tamen et nihil remittunt. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Bork: Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Tenent mordicus.: Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?
Bork: Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;
Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam
sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare
tuebere et munies.

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae
te ipsum probaturum esse confidam.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Sed quid sentiat, non videtis. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;