Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. An hoc usque quaque, aliter in vita? An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Frater et T.: Nos commodius agimus.
Bork: Minime vero, inquit ille, consentit.
Bork: Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Itaque fecimus.: Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Suo genere perveniant ad extremum;
Idemne, quod iucunde?
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere;
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Sin aliud quid voles, postea. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam
valde perhorrescere-quod item est reprehendendum in dolore
-, sed quia fere sic afficiuntur omnes, satis argomenti est
ab interitu naturam abhorrere;

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare,
cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Elicerem ex te cogeremque, ut responderes, nisi vererer ne Herculem ipsum ea, quae pro salute gentium summo labore gessisset, voluptatis causa gessisse diceres.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Omnia peccata paria dicitis. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.