Aliter autem vobis placet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quid censes in Latino fore? Sed ego in hoc resisto; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Duo Reges: constructio interrete. Zenonem roges;

Scaevolam M.: Illud non continuo, ut aeque incontentae.
Sed fortuna fortis;: Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.
Bork: Non igitur bene.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Prave, nequiter, turpiter cenabat;: In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Quo modo?: Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.
Quo modo?
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Summum a vobis bonum voluptas dicitur.

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Negat enim definiri rem placere, sine quo fieri interdum non potest, ut inter eos, qui ambigunt, conveniat quid sit id, de quo agatur, velut in hoc ipso, de quo nunc disputamus.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Illorum vero ista ipsa quam exilia de virtutis vi! Quam
tantam volunt esse, ut beatum per se efficere possit.

Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse
loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit,
totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.