Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu quidem reddes; An haec ab eo non dicuntur? Duo Reges: constructio interrete. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

In schola desinis.: Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
Bork: Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Bork: Efficiens dici potest.
Haeret in salebra.: Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Si quae forte-possumus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Minime vero, inquit ille, consentit.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quis istud possit, inquit, negare? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Dicimus aliquem hilare vivere; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?
Sed quot homines, tot sententiae;

Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in
motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil
dolentis in stabilitate-, quid tendit?

Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit
rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.