Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Illi enim inter se dissentiunt. Duo Reges: constructio interrete.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Bork: Cur, nisi quod turpis oratio est?
Moriatur, inquit.: Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Hunc vos beatum;: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Idem adhuc;: Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Bork: Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?

Quaeque sunt vetera praecepta sapientium, qui iubent tempori parere et sequi deum et se noscere et nihil nimis, haec sine physicis quam vim habeant-et habent maximamvidere nemo potest.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; At hoc in eo M. Nam quid possumus facere melius?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Hoc simile tandem est? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sed memento te, quae nos sentiamus, omnia probare, nisi quod verbis aliter utamur, mihi autem vestrorum nihil probari. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri
putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam
non vides nec laetantium nec dolentium?