Quis istud possit, inquit, negare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Sed nunc, quod agimus; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Duo Reges: constructio interrete.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Dici enim nihil potest verius.

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. At coluit ipse amicitias. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Istic sum, inquit.: Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;
Haeret in salebra.: Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
Bork: Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Ille incendat?: Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Bork: Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Tuum credibile?: In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nam ista vestra: Si gravis, brevis;