Illi enim inter se dissentiunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tamen intellego quid velit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Haeret in salebra.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
Recte, inquit, intellegis.
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Duo Reges: constructio interrete. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Hunc vos beatum; Perge porro; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Bork: Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
Negare non possum.: Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Bork: Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Bork: Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.
Pollicetur certe.: At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
Bork: Facillimum id quidem est, inquam.

Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Sed ego in hoc resisto;
Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed plane dicit quod intellegit. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae
pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad
senectutem esse discenda.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Sunt autem quidam Epicurei timidiores paulo contra vestra convicia, sed tamen satis acuti, qui verentur ne, si amicitiam propter nostram voluptatem expetendam putemus, tota amicitia quasi claudicare videatur.