Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Erat enim res aperta. Deprehensus omnem poenam contemnet. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Sed haec omittamus; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Quonam, inquit, modo?

Omnis enim est natura diligens sui. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Sed ad bona praeterita redeamus. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Sit enim idem caecus, debilis.

Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.
Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Sed cum, quod honestum sit, id solum bonum esse dicamus, consentaneum tamen est fungi officio, cum id officium nec in bonis ponamus nec in malis.

Quam ob rem dissentientium inter se reprehensiones non sunt
vituperandae, maledicta, contumeliae, tum iracundiae,
contentiones concertationesque in disputando pertinaces
indignae philosophia mihi videri solent.

Ita, quem ad modum in senatu semper est aliquis, qui
interpretem postulet, sic, isti nobis cum interprete
audiendi sunt.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.
Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Bork: Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Bork: Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Erat enim Polemonis.: Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Idemne, quod iucunde?: Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Equidem e Cn.: Dat enim intervalla et relaxat.