Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Duo Reges: constructio interrete. Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Peccata paria.: Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Bork: Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
Hunc vos beatum;: Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Stoicos roga.: Simus igitur contenti his.

Paria sunt igitur.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo
melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Quod quidem nobis non saepe contingit. Ea possunt paria non esse. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Primum quid tu dicis breve? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis discedere.
Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Recte, inquit, intellegis.

Dixerit hoc idem Epicurus, semper beatum esse sapientem-quod quidem solet ebullire non numquam -, quem quidem, cum summis doloribus conficiatur, ait dicturum: Quam suave est! quam nihil curo!;