Summus dolor plures dies manere non potest?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Res enim concurrent contrariae. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Bork: Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Quid de Pythagora?: Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Quonam, inquit, modo?: Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Beatum, inquit.: Inde igitur, inquit, ordiendum est.
Bork: Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sed potestne rerum maior esse dissensio? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Bork Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Ad eas enim res referre, quae agas, quarum una, si quis malo careat, in summo eum bono dicat esse, altera versetur in levissima parte naturae, obscurantis est omnem splendorem honestatis, ne dicam inquinantis.

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Fortes viri voluptatumne calculis subductis proelium ineunt,
sanguinem pro patria profundunt, an quodam animi ardore
atque impetu concitati?

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis
verbis, inquit;