Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quid, de quo nulla dissensio est? Duo Reges: constructio interrete. An nisi populari fama? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ut id aliis narrare gestiant? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quid enim possumus hoc agere divinius? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Non est igitur voluptas bonum. De quibus cupio scire quid sentias. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. At multis se probavit. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Atque etiam ad iustitiam colendam, ad tuendas amicitias et reliquas caritates quid natura valeat haec una cognitio potest tradere.

A mene tu?: Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Quid Zeno?: Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
Bork: At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas?
Bork: Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Bork: Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.
Bork: Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Quae cum dixisset, Explicavi, inquit, sententiam meam, et eo
quidem consilio, tuum iudicium ut cognoscerem, quoniam mihi
ea facultas, ut id meo arbitratu facerem, ante hoc tempus
numquam est data.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno
commutare gestiret.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Minime vero, inquit ille, consentit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;