Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ea possunt paria non esse. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Duo Reges: constructio interrete. Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod
sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra
omnia.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Quid enim?: Fortes viri voluptatumne calculis subductis proelium ineunt, sanguinem pro patria profundunt, an quodam animi ardore atque impetu concitati?
Bork: Idem adhuc;
Bork: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Bork: Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Bork: At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Non est igitur voluptas bonum. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Est, ut dicis, inquit;

Stoici scilicet. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed quid sentiat, non videtis. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.
Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.