Ut id aliis narrare gestiant?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Sed hoc sane concedamus. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Duo Reges: constructio interrete.

Equidem e Cn. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quis Aristidem non mortuum diligit? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Aequam igitur pronuntiabit sententiam ratio adhibita primum divinarum humanarumque rerum scientia, quae potest appellari rite sapientia, deinde adiunctis virtutibus, quas ratio rerum omnium dominas, tu voluptatum satellites et ministras esse voluisti.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Inquit, dasne adolescenti veniam?
Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Quin etiam ferae, inquit Pacuvius, quíbus abest, ad praécavendum intéllegendi astútia, iniecto terrore mortis horrescunt.
Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.
Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur.

Tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor et
scientiae, ut nemo dubitare possit quin ad eas res hominum
natura nullo emolumento invitata rapiatur.

Tenuit permagnam [redacted]tilius hereditatem, unde, si secutus
esset eorum sententiam, qui honesta et recta emolumentis
omnibus et commodis anteponerent, nummum nullum attigisset.

Bork: Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?
Bork: Mihi enim satis est, ipsis non satis.