In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Immo videri fortasse. Quo igitur, inquit, modo? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Duo Reges: constructio interrete. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant;

Quo modo igitur evenit, ut hominis natura sola esset, quae
hominem relinqueret, quali oblivisceretur corporis, quae
summum bonum non in toto homine, sed in parte hominis
poneret?

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Cur id non ita fit? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Si enim ad populum me vocas, eum.
Sit enim idem caecus, debilis.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ratio quidem vestra sic cogit. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Quonam modo?: Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Sed haec omittamus;: Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Quorum omnium quae sint notitiae, quae quidem significentur rerum vocabulis, quaeque cuiusque vis et natura sit mox videbimus.