Maximus dolor, inquit, brevis est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Praeteritis, inquit, gaudeo. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Quae cum dixisset, finem ille. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Quoniam igitur, ut medicina valitudinis, navigationis gubernatio, sic vivendi ars est prudente, necesse est eam quoque ab aliqua re esse constitutam et profectam.

1. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
2. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Optime, inquam.

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Sed nimis multa.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Sed fortuna fortis;

Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.

Praeclarae mortes sunt imperatoriae;

Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut
quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset.

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quare attende, quaeso. Nemo igitur esse beatus potest. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Recte, inquit, intellegis. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Certe non potest.

• Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
• Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
• Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.
• Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.